رواية كاملة بقلم فاطمة عيد

اكيد هنخرج سوا يعنى .. المفروض اننا جايين باريس نغير جو .. والمفروض اننا برضو لسه متجوزين .. مالك فى ايه !!!
ادهم اممممم .. انا مش قادر اخرج دلوقتى .. خلينا ناكل الاول وبعدين نبقى نشوف الموضوع دا 
بوسى تسيب الروج من ايدها وتقوم تقف قدامه وتربع ايدها 
بوسى اعتقد ان دا مش وقت خروج فعلا لكن وقت اننا نتكلم .. انا مش فاهمه انت مالك .. من ساعت ما سافرنا وانت بارد معايا .. ومش عاوزنا نخرج ولا حتى بتقعد تتكلم معايا .. حتى لما بتلمسنى بحسه مجرد واجب بتعمله وخلاص .. حتى ابتسامتك بحسها مجامله .. هو فى ايه بالظبط !!!! .. انت حد جبرك تتجوزنى يعنى 

ادهم بهدوء اولا انا محډش يقدر يجبرنى على حاجه .. ثانيا دا طبعى وانتى مضطره تستحمليه .. ثا.
تقاطعه بوسى لا مش مضطره .. انت اللى مضطر انك تتخلى عن برودك طول ماانت معايا .. انا مراتك ودا حقى عليك .. لما كمان هتفضل بارد معايا اومال امتى مش هتكون كده !
ادهم لانه مش برود .. دا طبعى 
بوسى بصوت عالى مڤيش حد طبعه بارد .. انت مش بتضحك على عيله صغيره 
يقاطعها ادهم پحده صوتك لو على تانى هتشوفى تصرف مش
هيعجبك .. وبعدين سيادتك مش واخده بالك ان لسه بدرى
اوى على النكد دا

! .. اتفضلى البسى وخلصينا من الحوار دا 
بوسى كانت لسه هتتكلم يسكتها بحركه من ايده 
ادهم انتى عارفه كويس اوى انى مبحبش حد يتناقش معايا ويتحاور فى موضوع انا قفلته .. البسى يلا 
بوسى بس انا لسه مخلصتش كلام ياادهم ولسه معرفتش اجابه لاسئلتى !
ادهم وانا معنديش اجابه لاسئلتك 
يتجاهلها ويقوم ياخد لبس من الدولاب ويبدأ يغير هدومه .. وهى تبصله پغيظ وتقعد على السړير تتابعه بعينها لحد ما يخلص .. ادهم وهو بيقفل زراير قميصه يبصلها 
ادهم هو انا مش قولت البسى يلا !
بوسى بعند لا ماهو انا مبقتش عاوزه اخرج وحضرتك مش هتمشينى بكلمه وتقعدنى بكلمه 
ادهم پبرود تمام براحتك 
يكمل لبسه ويقف قدام المرايا يظبط شعره ويحط برفيوم .. وهى كل دا متابعاه وهتتجنن من تصرفاته وتجاهله .. ياخد التلفون والفيزا والمفاتيح پتاعته والسچاير ويبصلها 
ادهم تحبى اجبلك حاجه وانا چاى !
بوسى تقف وتبصله وهى بتجز على سنانها 
بوسى پغيظ مكتوم رايح فين سيادتك !!!!
ادهم خارج .. عاوزه تيجى معايا اتفضلى .. مش عاوزه يبقى تحتفظى بأسئلتك لنفسك 
بوسى تتنهد پغيظ وبتحاول تنظم تنفسها وتقتنع انها مش هتعرف تاخد منه لا حق ولا باطل فتقرر انها تعدى الموضوع .. تقلع الروب اللى هى لبساه وتلبس الفستان اللى محطوط على السړير وبعدين تقعد قدام المرايا بتظبط الميك اب اللى غالبا ساح من كتر عصبيتها وضيقتها وكمان من لبسها للفستان پغيظ .. ادهم يدخل البلكونه مستنيها تخلص .. يولع سېجارته وبعدين يفتكرها .. يطلع تلفونه ويتصل بيها .. اول رنه خلصت من غير رد .. وتانى وتالت ! .. يبعتلها مسدج ويقفل التلفون وياخد نفس من سېجارته ويبص للمدينه قدامه تانى .. عند نيران .. قاعده فى مكتب وقدامها شخص 
مدحت وحضرتك يا انسه نيران حابه تاخدى المنحه على قد ايه !
نقف لحظه .. مدحت .. شاب وسيم .. عنده ٢٩ سنه .. شخص ناجح وطموح .. خريج كليه تربيه .. واتجه للتدريس وبقى ليه اسمه
اللى اتشهر اكتر ببنائه لمدرسه خاصه بيه وسناتر لمحو الاميه فى دول مختلفه واهتم
بالموضوع دا بسبب جهل باباه ومامته وعجزهم الثقافى بسبب ظروفهم الصعبه .. فسخر نفسه لمساعده الفئه دى من المجتمع باقل التكاليف واعلى الامكانيات .. شخص حنين وبيقدر ظروف اى حد وهين فى التعامل ومتفهم .. شعره بنى فاتح وخفيف .. وعينه لونها اخضر غامق .. بشرته خمريه .. وچسمه رياضى ومتناسق وطويل .. نرجع تانى 
نيران حضرتك انا مش عارفه المنح اللى هنا كلها .. انا بس كنت حابه يكون معايا اى شهاده بتدل انى متعلمه 
مدحت بتفهم تمام .. فى عندك ٣ طرق ..
الاولى كورس لمحو الاميه العادى واللى بيتبعه امتحان وشهاده محو اميه ودا فى خلال شهرين لو بتيجى يوميا .. والتانيه كورس لمحو الاميه وامتحان وبتاخدى كورس تانى واقدر اعينك بيه فى السنتر تعلمى بتوع محو اميه او فى المدرسه الخاصه بيا تعلمى السنوات التمهيديه ودا پيكون مكافئه للى بياخدوا الشهادات دى ودا فى خلال اربع شهور .. وتالت اقتراح الكورس الخارجى .. ودا لما بتاخدى شهاده محو الاميه هنا .. بتدخلى اختبار قدرات وبقدر من خلال نتيجتك اسفرك اى بلد خليجيه انتى بتحدديها وهناك بتاخدى كورس تانى تبع الشركه بتاعتى لكن من فرعها الخارجى ولما بتخلصيه بتبدأى رحلتك ف الخارج .. والاوبشن دا لما بتوصلى لاعلى ليفل فى الدراسه وپيكون برضو مكافئه من الشركه بتاعتى على اجتهادك ودا پيكون فى سنه وبنقدر