روايه بقلم فاطيما
الله يابن عمى الله كريم معلش يا ابوعلى هقفل معاك ضهرى تعبنى من الطريق ومحتاج ارتاح اشوفك بكره ان شاء الله
حسن ماشي يا عوبد هستناك بكره ان شاء الله
رنا اول ما دخلت عند الحريم قابلت مريم والده عبدالله اللى اول ما شافتها قامت وخدتها فى حضنها وقالت يا اهلا بريحة الغالى حمد لله على السلامه يا حبيبتى
مريم طمنينى
عنك انتى ولين تعبتوا من الطريق
رنا لا يا ماما الحمد لله
رنا انتى كمان وحشتينى كتيرر وربنا اعلم
علياء كنت مفتقداكى جداا يا رورو عامله ايه يا حبيبتى بخير
رنا سرحت وبصوت هامس هكون بخير ازاى وانا ربنا بلانى بأخوكى عبدالله
رنا لا ابدااا سلمتك
مريم روحى يا علياء وصلي رنا لجناحها علشان تستريح وسبونى بقي مع ليونة قلبي وما تقلقيش عليها يا رنا هخلى بالى منها
رنا حسيت بيها اول ما شافت لين كأنها شافت عمر الله يرحمه فضلت حضنها وعماله تبوس فيها ما اردتش احرمها منها وقولت انا اقلق عليها وهى معاكى يا ماما دا انتى تخلى بالك منها اكتر منى ربنا يخليكى لينا وما يحرمناش منك ابداا
رنا .. قمت طلعت مع علياء وڠصب عنى رجلى خدتنى على مكان جناحى انا وعمر الجناح اللى قضيت فيه احلى سنتين فى عمرى كله معاه علياء فضلت تنادينى وانا مش سمعاها كنت فى عالم تانى خالص كنت حاسه عمر بينادينى بينادى روحى وقلبي وعقلي وقفت قدام باب الجناح وكان شعور غريب متملكنى انى لو فتحت الباب هلاقي عمر قدامى وبكل فرح وسعاده والضحكه مليه قلبي وعيونى فتحت الباب واټصدمت من اللى شوفته .........
رنا بهستريا انطقى مين اللى تجرأ وعمل كده فى حاجة الغالى ووداها فين
علياء استوعبت رنا وحاولت تهديها رنا حبيبتى اسمعينى .........
رنا اقطعتها وقالت اتكلمى بسرعه مين عديم الاحساس اللى اتجرأ وعمل كده فى حاجة عمر
عبدالله بكل حزم انا اللى عملت كده ايه مشكلتك
عبدالله علياء
علياء ايوا يا عبدالله
عبدالله انا رايح استريح ابقي
